الهه‌ی مادرزاد

من، تو رو با هیش‌کی عوض نمی‌کنم، نه
چون که اصن هیش کسی به نازیِ تو نیس
تو بهترینِ بهترینا، دردونه هسی
مثِ شاگردی که همه‌ْنمره‌هاش شده بیس

تیپِ درشت وُ چهره‌ی پُر آرزو نکن! 
تنه‌ی تُرد وُ فِیس کاغذیتو برم من
کی گفِه همهْ دنبالِ تپل‌مُپل هسن؟!
توِ ظریفُ به صد تپلی نمی‌دم من

نه باسنِ قلمبه، نه سینه‌ی بزرگ
نه بازوی بلوری وُ نه پنجه‌ی پری
نه موی آبشاری، نه باریکیِ کمر 
نه ساقِ ماهیچه‌ای وُ نه رونِ مرمری

نه مردمکِ آبی، نه مژه‌ی بلند
نه گونه‌‌ی گُندُله، نه لبایِ غنچه‌ای
نه دماغِ عروسکی، نه چالِ لپ می‌خوام
نه انگشتای نازک وُ بلندِ شیشه‌ای

تنها تو رو همین شکلی که هسی می‌خوام
تو که از نیگاهِ من به فرشته می‌مونی
تو که هر چقَد بیش‌تر کنارتم بازم
تن وُ جونم نمی‌گیرن ازت سیرمونی

گم می‌شن میون ِ موج وُ بانگِ نفسات 
هم رقصِ مدونا، هم صدای آزالیا
کمن در برابرِ این همهْ ظرافتِت
هم جسمِ جنیفر، هم جمالِ آنجلینا

تنها صدای نازُکِ زمزمه‌ی توهِ
که خواب می‌کنه منو با لالا لا لالا
فقط موجِ فرکانسِ تو می‌گیرَتم
مثِ برقِ سه‌فازِ چشایِ آیشواریا

خیلیا چسبیدن به فیتنِس، بدن‌سازی
یا انجامِ لیزر وُ جراحیِ زیبایی
یا که تزریقِ بوتاکس وُ ژل یا لیفتینگ
ولیکن تو یه پا الهه‌ی مادرزادی

نه تو رو با هیش‌کی عوض نمی‌کنم نه
چون که توی دنیا کسی به نازیِ تو نیس
تو بانمکِ بانمکایی عزیزِ دل
مثِ شاگردی که همه‌ْنمره‌هاش شده بیس
✍ #شایان_شکیب
#ترانه‌ی_عاشقونه