هدف والا

«رسیدن به هدف‌های والا»
شاگرد: استاد، من برای رسیدن به هدف‌های والا، همیشه در کش و قوس کوشش و تقلا دست و پا زده‌ام و دچار بیم و امید شده‌ام، به گونه‌ای که نمی‌دانستم دنبال چه هستم و برای چه. به عبارتی، انگار دنبال همه و هیچ بود‌ه‌ام. فکر می‌کنم همین مسئله سبب چندشاخگی فکر و عمل من در زندگی شده است. احساس می‌کنم در مسیری نادرست و ناراست گام برمی‌دارم. دنبال هدف‌هایی هستم که پایبندشان نیستم یا شاید توان پایبندی به آن‌ها را ندارم؛ زیرا بارها به تحقق آن‌ها تردید داشته‌ام. آیا باور و ایمان ضعیف من به شکوفایی هدف‌ها، یا کم‌توجهی و پراکندگی فکری‌ام، عامل پویایی ناکافی‌ام برای دست‌یابی به آن‌ها شده است؟ مشکل کجاست که پیدا نیست؟
استاد: خواستن، شجاعت داشتن، کوشش کردن، باورمندبودن، ایمان آوردن و  امیدداشتن ابزارهای رسیدن به هر هدفی هستند. در زندگی هدف‌هایی انگشت‌شمار هست که تا اندازه‌یِ زیادی، به شکلی کارساز، سرنوشت انسان را رقم می‌زنند. یعنی این که شل گرفتن آن‌ها، به سست‌کردن پایه‌های زندگی، و سفت گرفتن آن‌ها، به استوارساختن ستون‌های زندگی‌ می‌انجامد. این هدف‌ها، گل سرسبد هدف‌های دیگر هستند و شمار آن‌ها نادر است؛ مانندِ چند و چونِ دانش‌اندوزیِ دانشگاهی، گزینش همسر، انتخاب شغل و برگزیدن دوست. هرچند بخش بزرگ کوشش هر کسی باید صرف رسیدن به این هدف‌های والا شود، لیکن همواره باید در نظر و باور داشت که دیر، اما خوب و باکیفیتِ بالا رسیدن به این گونه هدف‌ها، بهتر از زود، ولی بد و با کیفیتِ پایین رسیدن به آن‌ها است. در این‌جا، شتاب‌زدگی در دست‌یابی‌و رسیدن، آفت موفقیت است؛ چرا که همین هدف‌ها هستند که بستر برخاستن و رویش انسان و سکوی پرواز‌ او هستند و قالب و قواره‌ی شخصیتی او را پی می‌افکنند. بنابراین، اگر می‌خواهید خوش‌بخت باشید و مانند درختی تناور و پرثمر در باغ زندگی قد بکشید و میوه و سایه و اکسیژن و سودهای دیگر به بشریت ارزانی بدارید و در خوش‌بختی هم‌نوعان، نقشی پررنگ‌تر داشته باشید، هدف‌های سوگلی را سوگلی ذهن‌تان، کردارتان و رفتارتان کنید.
#شایان_شکیب
#داستانک